DVD Andrzej Titkow

Dwupłytowy album DVD zawiera najważniejsze dzieła mistrza polskiego dokumentu. Od 5 marca 2015 roku album trafi do regularnej sprzedaży w sieci sklepów Empik oraz w sklepie internetowym Narodowego Instytutu Audiowizualnego: http://www.nina.gov.pl/sklep

Wydawnictwo „Andrzej Titkow. Polska Szkoła Dokumentu” to dwie płyty DVD zawierające wybór filmów reżysera.  Filmy Titkowa wybrane do tego albumu opowiadają o postaciach ważnych dla jego pokolenia, osobach tak różnych, jak Marek Hłasko czy Tadeusz Konwicki; pisarzach-samotnikach, u których autor szuka drogi wyzwolenia, odnajdując w nich bliskie sobie poczucie wyobcowania. Jest to zgodne z credo samego reżysera, który mówił: „Każdy film, który realizuję, jest dla mnie przygodą poznawczą. Ludzie są różni i w tym właśnie jest źródło wszelkiej twórczości, bo różnić się jest pięknie.  Filmowiec-dokumentalista nie jest po to, by osądzać ani oskarżać. Ma być jedynie uważnym, pełnym empatii świadkiem” – pisze o wydawnictwie Tadeusz Sobolewski, redaktor serii „Polska Szkoła Dokumentu”.

Titkow jest właśnie takim świadkiem - tworzy portrety outsiderów, ludzi wybitnych i wyjątkowych, ale przez to często samotnych i wyalienowanych. Jego kamera towarzyszy najważniejszym postaciom nauki, kultury i polityki ostatnich kilkudziesięciu lat; nazwiskom wyrytym z różnych względów w świadomości pokoleń Polaków, takim jak Andrzej Bursa, Andrzej Mleczko, Wojciech Eichelberger, Gustaw Herling-Grudziński czy Jacek Kuroń.

Titkow jednak nie tyle filmował, ile uczestniczył. Był nie tylko reżyserem, ale i do pewnego stopnia ukrytym bohaterem swoich filmów:  Z tego co robię, chcę usunąć kamerę, działam tak, jakby jej nie było. (…) W sztuce chcę być współuczestnikiem, chcę być w środku dziania się i przenosić tę postawę na widza. To dążenie dotyczy właściwie wszystkich moich filmów, stanowi coś w rodzaju podpisu autorskiego - mówił.

W albumie znajduje się również znakomity dokument "Daj mi to" (1998) opowiadający o psychoterapii  prowadzonej przez Wojciecha Eichelbergera. Reżyserowi udało się sprawić, że mimo obecności kamery  uczestnicy badań zachowują się naturalnie; tak, jakby jej w ogóle nie było. Dzięki temu widz zyskuje poczucie bliskości, a bariera dzieląca oglądającego od oglądanego znika. "Daj mi to" był filmem przełomowym dla samego Titkowa bo, jak mówił, podczas montażu zrozumiał że „zupełnie niespodziewanie udało się sfilmować Prawdę”, polegającą na pokazaniu, że człowiek „nie jest sam, że inni mają te same problemy, co on – rozpaczają, poszukują, mają nadzieję”.